Wat een belachelijk oordeel zeg!

Wat een belachelijk oordeel zeg

Oordelen, veroordelen, beoordelen, evalueren, een mening hebben: wat is het verschil? En wat “mag” nou eigenlijk nog, in spirituele kringen? Soms lijkt het wel of je niets meer mag zeggen.

Geef ik mijn mening ergens over, krijg ik  “je mag niet oordelen hoor” over me heen. En dan wordt er een bestraffend (oordelend) vingertje geheven.

Vergelijken

Laatst maakte ik tijdens een les een schema op het bord. In de linker kolom de kenmerken van de New Age beweging en boven de rechter kolom had ik spiritualiteit gezet. De cursisten waren al enigszins verrast dat ik New Age niet hetzelfde vond als spiritualiteit. Toen de lijst flink gevorderd was vroeg iemand aarzelend “Ben je nu niet aan het oordelen over de New Age beweging?” Dat bood natuurlijk een mooie opening.

Be-oordelen

Laat ik eerst taalkundig iets toelichten. We gebruiken het woord oordelen vaak op een negatieve manier, als in ver-oordelen. Er bestaat ook zoiets als be-oordelen. Is er iets mis met be-oordelen? Zouden we dat beter niet kunnen doen? Ik kan het je sterk afraden. Als je niet meer be-oordeelt maak je geen inschatting meer van wat er aan de hand is, of wat voor vlees je in de kuip hebt. Al naar gelang de situatie.

Ik moet er echt niet aan denken dat je je be-oordelingsvermogen thuis laat als je in de auto stapt. Of als je de weg oversteekt. Of geld wilt beleggen. Of als je wilt kiezen door wie je je midden in de nacht laat thuisbrengen. Of ... get the point?

Als je niet be-oordeelt, als je geen inschatting maakt, als je niet de feiten bekijkt, loop je het risico naïef te zijn. Dat kan zelfs gevaarlijk worden. Want stel je voor dat je een naar gevoel hebt bij iemand. Hij gedraagt zich vreemd. Maar ja …. je mag niet oordelen dus je besluit hem te vertrouwen. Daarbij ga je tegen je gevoel in. Je intuïtie probeerde je nog zo te waarschuwen, maar nee, je besloot naar dit mentale stemmetje te luisteren. Nu zit je met de gebakken peren. Niet slim. Mijn mening.

Ver-oordelen

Wat is dan ver-oordelen? Het ver-oordelen heeft te maken met afkeuring. Het zou niet zo mogen zijn, in jouw visie. Als je wereldbeeld is dat iedereen altijd goede bedoelingen heeft en “liefde is” dan zie je iets heel belangrijks over het hoofd. De realiteit. Alles is liefde is namelijk alleen waar op het allerhoogste niveau. In de Bron is alles inderdaad liefde. Hier op aarde? Kijk eens rond, is mijn suggestie :-). En zo wordt het dus ingewikkeld, vooral voor spirituele zoekers. Want wat is het toch erg als je zou (ver)-oordelen. Zo wordt er gedacht.

Het punt is: be-oordelen en ver-oordelen doen we allemaal en vrijwel constant. Byron Katie heeft zelfs een mooie methode gecreëerd om je ver-oordelende gedachten te onderzoeken: The Work. Briljant!

Je mening geven

Als ik woorden als mooi en briljant gebruik geef ik mijn persoonlijke mening op basis van mijn be-oordeling. Daar vallen de meeste mensen niet zo over omdat het “positief” is. Als ik had gezegd dat ik de methode slecht of dom had gevonden zou dat ook mijn persoonlijke mening zijn geweest. Maar dat mag ik natuurlijk niet vinden….. dat is oordelen.

Voorbeelden

Ik ver-oordeel pas als ik iets afkeur in morele zin. Als ik van mening ben dat iets niet mag zijn zoals het is. Dat is heel iets anders dan be-oordelen, evalueren en een mening hebben.

Ik vind pindakaas lekker en bacon vies. Ver-oordeel ik bacon? Nee hoor, ik zal het alleen nooit kopen laat staan eten. Mag bacon er niet zijn van mij? Ook al niet. Iedereen mag van mij bacon eten.

Toen ik 2 kolommen maakte om een vergelijking te maken, was ik niet aan het ver-oordelen. Ik zette feiten op een rijtje om zo de verschillen te kunnen be-oordelen. Dat helpt me een gefundeerd besluit te nemen.

Hoe weet je het verschil?

Hoe kun je het verschil herkennen of je ver-oordeelt of be-oordeelt? Dat verschil kun je voelen. Be-oordelen voelt neutraal. Ver-oordelen geeft een gevoel van irritatie, afkeur, soms zelfs regelrechte boosheid. Dat mag niet.

Tolerantie

Wat nu als iemand een totaal andere mening ergens over heeft? Als je het verschil van mening neutraal en als een gegeven kunt beschouwen ben je niet aan het ver-oordelen. Word je boos en vind je dat die ander dat niet mag vinden/denken of dat zijn mening “niet mag”… dan ben je aan het ver-oordelen. Is dat erg?

Nee. Het geeft je informatie over de grenzen van je eigen tolerantie. No big deal.

Maar dat is mijn mening. Hoe denk jij hierover?

Saskia