Teenslippers in januari
Ik ben in Zuid Spanje, maar het zou evengoed de andere kant van de wereld kunnen zijn, want het lijkt hier zomer en alles gaat traag en loom, met de zon aan de hemel.
Peek en ik zijn nu zo`n drie weken onderweg en eerlijk gezegd voel ik pas sinds vandaag dat ik op reis ben, dat er nog weken, maanden voor de boeg zijn. Het gevoel van haast zat weer eens onder mijn huid, in m`n systeem. Dat gevoel was moeilijk van me af te schudden en dat frustreerde me eerst enorm, waardoor het nog erger werd, je kent `t wel…mindfuck: ik hoef nu niks, ONTSPAN DAN!!!! Waarom ben je NIET relaxed!!? Wat is er in GODSNAAM mis met jou, dat je zelfs NU niet kunt ontspannen?!
Vrijheid kan mij soms ontzettend veel onrust geven, juist omdat alles kan. Nu heb ik tijd om nieuwe liedjes te schrijven, studeren…ik moet gaan mediteren! Nee, eerst eindelijk dat ene boek lezen, wacht even, iedereen raadt mij aan om naar dat stadje te gaan, etc…
We begonnen in Barcelona en mijn grootste wens daar was om Sagrada Familia te zien. Heb je jaaaaren geleden dat interview gezien van Boudewijn Buch met zijn held Mick Jagger? Terwijl Boudewijn op z'n fietsje richting de afgesproken plek gaat is zijn hartslag in het filmpje gemonteerd... steeds harder en sneller… hartstikke spannend!
Zo voelde ik me toen Peek en ik door allerlei kronkelstraatjes richting Gaudi's kathedraal liepen… bam, Bam, BAM! Waar is dat ding dan??? Lopen we goed?? Lopen we Goe-Hoeddd????!!!
BAM! En daar stond ze dan… Heaven on earth, fantasie, schoonheid, harstocht, genialiteit, waanzin… het aller, allermooiste bouwwerk dat ik ooit heb gezien. Sophie Loren werd ooit omschreven als 'Poetry in motion'. Sagrada Familia is voor mij 'Poetry in architecture'. Ik wil er nog honderd keer zijn en weet zeker dat ik elke keer, zoals deze eerste keer een traan zal laten om dit prachtige wonder.
We spraken af met Joshua, zijn vrouw Georgina en hun fantastische dochter Juana..Een avond werd een weekend, een weekend werd een week… omdat we het meest warme welkom mochten ervaren met deze drie gekkies, omdat we de tijd hadden om hier op in te gaan en omdat de gesprekken maar niet ophielden, schaterlach en slap gelul werd afgewisseld met hartkwesties en filosofische mijmeringen. Een oude bekende is nu een goede vriend en er zijn twee nieuwe vriendschappen geboren.
We gingen weer verder, on the road… Chefkok/reiziger Anthony Bourdain adviseert mensen: 'Move, just get of the couch and move'. Dat is soms het beste advies dat je iemand kunt geven. Vandaag hebben Peek en ik zes uur gewandeld, op teenslippers… was niet gepland, ging vanzelf. Over het prachtige strand, langs een heel lelijk uitgestorven dorpje, we kwamen uit bij een toeristische haven. Ik had geen geld bij me, maar de zwerver op straat nam genoegen met een paar voorgedraaide sjekkies… Op de terugweg maakten we een stop bij zo'n heerlijk familierestaurantje met een gezellige Big Mama in de keuken. Zij keek ons vrolijk aan en maakte grapjes die ik niet verstond, maar wel begreep. Ook als mensen maar een paar tandjes in hun mond hebben kan een lach prachtig zijn.
In de camper hebben we overal gekleurde lampjes, drinken we gin & tonic en klinken 's avonds oude jazzklassiekers… Alles is okay, elke indruk waardevol. Ik ben niet meer op vakantie, ik heb geen haast, ik heb geen idee waar ik heenga.
Ik ben op reis.
(Foto Peek Hijmans)
