Innerlijke strijd of acceptatie, wat kies jij?
Acceptatie is typisch zo’n woord waar vele interpretaties van zijn. Vaak denken mensen dat het betekent dat je alles maar goed moet vinden of dat het een soort berusting of gelatenheid is: 'Niet klagen maar dragen'. In dit artikel leg ik graag mijn visie uit op acceptatie die positief, actief en bekrachtigend is.
Innerlijke strijd
Van nature willen we ons goed voelen. Dat zit in het mens-zijn ingebakken en is in feite gericht op onze overleving. Het is dus een normaal, natuurlijk en nuttig proces dat we streven naar een goed gevoel. We komen echter in een innerlijke strijd terecht als we ons verzetten tegen onprettige gevoelens zoals verdriet, angst of boosheid. Deze gevoelens zijn vanuit de ziel bekeken niet negatief maar net zo normaal en menselijk als alle andere gevoelens. Ons oude brein, gericht op overleven, wijst deze gevoelens echter automatisch af. Dat is de standaardinstelling van het reptielenbrein, dat denkt dat er gevaar dreigt.
Sneeuwbaleffect
Het verzet tegen onprettige gevoelens is een afkeuring en afwijzing van het gevoel en de ervaring die er op dat moment zijn. Dit is het tegenovergestelde van acceptatie en levert je onrust en nog meer onprettige gevoelens op.
Ga maar na: nu ben je geïrriteerd omdat je iets voelt wat je niet wilt voelen. Als je niet uitkijkt, word je ook nog eens boos omdat je geïrriteerd bent en je had je nou juist voorgenomen rustig te blijven. Vervolgens keur je jezelf af om je boosheid. Zie je wat er gebeurt? Zo kom je in een neerwaartse spiraal van verzet, oordeel en weerstand terecht en wordt het alleen maar erger.
Laat de strijd los
Probeer de volgende keer als je gevoelens en emoties hebt die je onprettig en ongewenst vindt, dit eens:
- Erken het gevoel
- Benoem wat je voelt, bijvoorbeeld “er wordt boosheid gevoeld”
- Constateer dit zonder oordeel, zonder verzet
- Besluit om dit gevoel er te laten zijn en geef het zelfs nog wat meer de ruimte
Je merkt al gauw dat er ontspanning komt. Ieder gevoel heeft een natuurlijk ritme en stroomt vanzelf weer verder als je het de ruimte geeft om te komen en gaan. Het enige wat je hoeft te doen is dit proces niet blokkeren met je weerstand.
Dus moet ik alles dan maar goed vinden en zelfs toejuichen?
De gevoelens die in jou voelbaar zijn willen erkend worden en de ruimte krijgen voor hun natuurlijk verloop. Dat wil niet zeggen dat je alles wat er gebeurt maar goed zou moeten vinden. Het kan bijvoorbeeld zijn dat je terecht boos bent doordat iemand je respectloos bejegent.
Als je je boosheid erkent en actief accepteert kun je juist veel beter nee zeggen en je grens aangeven, of zeggen 'Dit accepteer ik niet van jou'.
Acceptatie van je eigen gevoel
Door je eigen gevoel te accepteren en dus serieus te nemen, zul je steviger in je schoenen staan doordat je niet in een innerlijke strijd bent verwikkeld. Ieder innerlijk conflict levert een verdeeldheid in je op. Dit versnippert je energie zowel intern als naar buiten toe. Als je geaard en effectief wilt handelen, zorg dan dat je innerlijk op één lijn zit met wat er zich in jou afspeelt. Door je innerlijke belevingswereld de ruimte te geven, zul je automatisch jezelf ruimte geven in de buitenwereld en adequaat kunnen handelen als dat nodig is. Overigens kan en hoeft niet ieder gevoel geuit te worden in woorden of daden. Je innerlijke ervaring erkennen is vaak al genoeg.
Oefening baart kunst
Dit vergt wel enige oefening want de patronen van het oude brein zitten er diep ingebakken. Gelukkig hebben we ook een nieuw brein, de neocortex, waarmee we bewuste beslissingen kunnen nemen die oude patronen overrulen.
Wat zijn jouw ervaringen als je hiermee oefent? Ik hoor het graag!
