Bij Pluk in de wei: lammetjes!

Het was koffietijd bij Pluk. 'Ik ga toch even lekker in het zonnetje zitten, hoor', zei ik bedenkelijk. Eenmaal buiten met het uitzicht op de wei, de laatste slok, toch even bij de lammetjes staan. Ja, er zijn lammetjes. Ik kan me toch niet inhouden, ik ben ze echt aan het uitlachen. Ze kunnen er niets aan doen maar die motoriek van jonge lammetjes. Ik weet wel waar de gezegde ‘lam zijn’ vandaan komt. 

Toch schrikken de dieren altijd een beetje wanneer er iemand de wei in komt. Het hek dreunt vaak harder dan men bedoelt en dierenvriend of niet, je bent in hun ogen wel een vreemdeling. Ik koos er voor om nederig gehurkt deel te nemen aan het gezelschap zonder dat ik toenadering zocht. 

Toch altijd wel een beetje spannend. Angsten voor bijten, een kopstoot of een trap. Maar wanneer die angsten overwonnen worden en je de rust voelt tussen de dieren komt er altijd weer een euforisch gevoel van acceptatie, betrokkenheid, speelsheid en warmte naar boven. En dat draag je de hele dag met je mee.