Bewust TV Kijken
In dit artikel een guilty pleasure nader beschouwd…TV kijken. Over hoe ik deze activiteit tot een bewuste bron van energie en inspiratie heb gevormd.
Wat zijn jouw hobby's?
Ik kijk best wel regelmatig TV, maar het is nog nooit in me opgekomen om dit als antwoord te geven wanneer iemand vraagt ‘wat zijn jouw hobby’s?’. Vroeger keek ik zelfs enigszins op tegen mensen die vertelden geen TV meer te hebben. Hmmm….interessant. Blijkbaar leefde er in mijn gedachten een flink oordeel over TV kijken. Bij nadere beschouwing kwamen er inderdaad associaties bij me op zoals onecht, zinloos tijdverdrijf en hersenspoeling.
Tot een jaar geleden heb ik dan ook een gewone ouderwetse joekel van een beeldbuis in huis gehad. Zonder toeters en bellen. Ik weigerde geld uit te geven aan een nieuwe en elke keer dat er iets stuk aan ging, liet ik het een tijdje zo wanneer ik uiteindelijk handige vader vroeg om het toch maar te maken. Zo vielen eens de kleuren uit toonde het beeld plots alleen nog maar rood. Het weerhield me er echter niet van om dagelijks nog even te kijken, hetzij naar allemaal rode figuren om het daarna al gauw weer uit te zetten.
Schreeuwding
Opeens was ik dat TV ding vol met schreeuwende reclame, 
angst zaaiende nieuwsberichten en vooral die toeter aan de achterkant zat. Hetgeen dat ik het meeste verachtte in m’n huis, nam de grootste plek in. Ik besloot na héél lang wikken en wegen een smart-tv te kopen. Zo’n platte, met allerlei apps erop zodat ik in ieder geval iets gerichter kon kijken. Het heeft een week met doos en al midden in m’n woonkamer gestaan. Weerstand. Uiteindelijk vond de TV zijn weg naar een kastje en floepte aan. En toen gebeurde het… ik was om…TV kijken werd feestje en onbedoeld een mooie oefening in mijn bewust-dagelijks-leven.
Opeens kon ik met één druk op de knop kijken wat ik wil zonder tussenkomende reclames. Héérlijk. Ik had alles wat ik interessant vind, me ontspant en inspireert bij de hand. Programma’s als ‘de wandeling, taarten van abel, jouw vrouw mijn vrouw, kloostergesprekken, de wandeling en Dr Phil (ja…echt…) hadden mijn aandacht. Aangevuld met menig documentaire. Als het maar over mensen en hun eigen aardigheden gaat. Ik leerde verschillende typen mensen kennen, keek gesprekstechnieken af en liet me ontroeren door de menselijke imperfectie. Precies dat wat in interessant vind en me voedt. Geen wedstrijden, spelelementen, hoge informatiedichtheid of fancy cameraeffecten voor mij.
Superleuk-vet-gaaf
Een grenzeloze toegang tot genot, vraagt wel een bewuste afbakening. Ik merkte dat TV kijken me daadwerkelijk inspireerde, ontspande en vreugde bracht als ik me goed bleef afstemmen op m’n binnenwereld. Voelen waar ik behoefte aan heb en daarnaar handelen. Ook als dat betekent dat ik halverwege een superleuk-vet-gaaf programma moet afbreken, omdat ik opeens voel dat het tijd is voor iets anders. Naar bed gaan, eten maken, een frisse neus halen of weer even wat werk oppakken. Niet omdat ik vind dat het nodig is, maar omdat ik voel dat ik dat nodig heb.
Zo was ik kortgeleden een mooi programma aan het kijken over iemands levensverhaal. Op twee-derde voelde ik opeens dat het klaar was. Ik moest naar bed.
- Shit…ik wil het afkijken eigenlijk.
Ja maar je moet naar bed.
- Zal ik dan de TV op pauze zetten en morgen verder kijken?
Nee, hoeft niet. Gewoon uitzetten en naar bed gaan.
- Okee…”.
Ik legde me een beetje mokkend neer bij de conclusie van m’n innerlijk dialoog. De dag erna, nam ik na werk even pauze en floepte intuïtief de TV aan. Pats. Middenin de herhaling van het programma die avond ervoor, precies op het punt waar ik gebleven was. Haha! Toeval? Kon ik mooi het laatste kwartiertje toch nog meepikken.
(On)bewust kijken
De lijn tussen TV als geestdodend tijdverdrijf en als bron van vreugde is dun. Reclames en programma’s zijn zó vormgegeven om je aandacht vast te houden. Langer dan voor jezelf soms nodig is. Als ik onbewust wat zap langs programma’s en veelal van de ene reclame in de andere verval, word ik wazig in m’n hoofd en voel ik me na verloop van tijd een beetje doods. Mijn aandacht floept uit mijn lichaam en energie dwarrelt ergens rond m’n hoofd. Ronduit een vervelend gevoel. Als ik echter bewust kijk, is TV kijken inspirerend, ontspannend en een bron van vreugde…
Een hulpvragenlijstje voor diegenen die technologische middelen tot bron van vreugde willen omvormen:
- Welke programma’s, onderwerpen en mensen vind je inspirerend?
- En welke ontspannend?
- Hoe lang achter de TV (of smartphone of laptop) is voor jouw lichaam en geest ideaal?
- En welk tijdstip heeft je voorkeur?
- Welke lichtintensiteit en volume past jou goed?
- En hoe merk je dat het genoeg is voor je?
- Wat kan je helpen om bewust om te kunnen gaan met TV kijken?
- …en welke gedachten gaan er in je om als je merkt dat je toch langer/korter/luider/feller kijkt dan je lief is?
